Pismo Święte - Apokalipsa św. Jana 16 lyrics

Rozdział 16 Ap 16,01 Potem posłyszałem donosny głos ze swiatyni, mówiacy do siedmiu aniołów: ”Idzcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemie!” Ap 16,02 I poszedł pierwszy, i wylał swa czasze na ziemie. A wrzód złosliwy, bolesny, wystapił na ludziach, co maja znamie Bestii, i na tych, co wielbia jej obraz. Ap 16,03 A drugi wylał swa czasze na morze. I stało sie ono krwia jakby zmarłego, i kazda z istot zywych poniosła smierc - te, które sa w morzu. Ap 16,04 A trzeci wylał swa czasze na rzeki i zródła wód: i stały sie krwia. Ap 16,05 I usłyszałem anioła wód, mówiacego: ”Ty jestes sprawiedliwy, Który jestes, Który byłes, o Swiety, ze tak osadziłes. Ap 16,06 Poniewaz wylali krew swietych i proroków, krew równiez pic im dałes. Godni sa tego!” Ap 16,07 I usłyszałem, jak mówił ołtarz: ”Tak, Panie, Boze wszechwładny, prawdziwe sa Twoje wyroki i sprawiedliwe”. Ap 16,08 A czwarty wylał swa czasze na słonce: i dano mu władze dotknac ogniem ludzi. Ap 16,09 I ludzie zostali dotknieci wielkim upałem, i bluznili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili sie, by oddac Mu chwałe. Ap 16,10 A piaty wylał swa czasze na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemnosci, a ludzie z bólu gryzli jezyki Ap 16,11 i Bogu nieba bluznili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich sie nie odwrócili. Ap 16,12 A szósty wylał swa czasze na rzeke wielka, na Eufrat. A wyschła jej woda, by dla królów ze wschodu słonca droga staneła otworem. Ap 16,13 I ujrzałem wychodzace z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego Proroka trzy duchy nieczyste jakby ropuchy; Ap 16,14 a sa to duchy czyniace znaki - demony, które wychodza ku królom całej zamieszkanej ziemi, by ich zgromadzic na wojne w wielkim dniu wszechmogacego Boga. Ap 16,15 ”Oto przyjde jak złodziej: Błogosławiony, który czuwa i strzeze swych szat, by nago nie chodzic i by sromoty jego nie widziano”. Ap 16,16 I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon. Ap 16,17 Siódmy wylał swa czasze w powietrze: a ze swiatyni od tronu dobył sie donosny głos mówiacy: ”Stało sie!” Ap 16,18 I nastapiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastapiło wielkie trzesienie ziemi, jakiego nie było, odkad jest człowiek na ziemi: takie trzesienie ziemi, tak wielkie. Ap 16,19 A wielkie miasto rozpadło sie na trzy czesci i miasta pogan runeły. I wspomniał Bóg na Wielki Babilon, by mu dac kielich wina - gniewu zapalczywosci swej. Ap 16,20 I pierzchła kazda wyspa, i gór juz nie znaleziono. Ap 16,21 I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi. A ludzie Bogu bluznili za plage gradu, bo plaga jego jest bardzo wielka.