Η δική μου εποχή δεν ήτανε ψηφιακή παίρναμε κασέτες από της γειτονιάς το μαγαζί και γράφαμε τα cd εκεί κατ' επιλογή δεν είχαμε τα λεφτά για χτίσουμε μια δισκοθήκη θυμάμαι τον καλύτερό μου φίλο Βάγγο που είχε συλλογή με κασέτες και ήτανε πάνω από 100 και ήτανε όλες τους φυλαγμένες μέσα σε κούτες τοποθετημένες και σένιες όλες τους καλογραμμένες και ευλαβικά ακουσμένες μα δε το καταλάβαινες ήταν χιλιοπαιγμένες υπήρχε τόσο αγάπη για το αναλογικό τρέμαμε κάθε φορά που πιάναμε και ένα δίσκο μέσα στα λευκά χαρτιά της τα πλαστικά της κρύβονταν όλη η φαντασία της γενιάς της με καθαρές γραμμές και γραμματοσειρές σε γρήγορα γκραφίτι και πανέμορφες ταγκιές ρεφρέν Αναλογική εποχή στιγμή ρομαντική 90άρα κασέτα και ράδιο -εγγραφή αναλογική εποχή στιγμή ρομαντική με πικάπ κασετόφωνο και ενισχυτή Πρωταρχικός σκοπός απομαγνητισμός αν ήθελες ο ήχος σου να είναι καθαρός και που να δεις τι κάναμε για μια εγγραφή όταν ετοιμάζαμε συλλογή για κάποια φίλη ραντεβού σε σπίτι μαζί με ένα Martini και το σημαντικότερο οι γονείς να έχουνε φύγει στα hi-fi εκείνης της εποχής εμείς φέρναμε τραγούδια αξία ιστορικής με ενσωματωμένο πικ-απ και ενισχυτής από εκεί έβγαινε ήχος μαγείας αναλογικής και όλα αυτά για μίας ώρας μόνο εγγραφή σε μία 90άρα κασέτα μαγνητική αφού μελετούσαμε ακόμα και όλα τα διάκενα σε κάθε κομμάτι και από 2 δευτερόλεπτα γιατί άμα είχες καλό κασετόφωνο μπορούσε να διαβάσει αυτόματα το κενό