Dof Twogee - Katadiki lyrics

[Κουπλέ] Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι λέει η διαφήμιση περιμέναμε μαλάκες για επιβίωση προσπαθώντας να αποφύγω την ταπείνωση δεν αδικώ σε όσους δεν άντεξαν στη πίεση Κι αναζητώ σε άλλα επίπεδα την λύτρωση μιλάω με πεθαμένους όταν γράφω κουπλέ έχω τον Biggie να κοζάρει πίσω απ΄τον καναπέ να με μαλώνει για κανόνες που δεν τήρησα ποτέ προσπαθώντας σαν τον Cash να περπατάω στη γραμμή άμα δεν είμαι καλλιτέχνης είμαι για κλινική Grand Theft Auto σε μια Plasma που ήρθε δίχως κουτί κι ο ψηλός χρεώθηκε για ένα δερμάτινο (τι;) ο Pun θα στράβωνε άμα μ΄άκουγε σ΄αυτή την στροφή γιατί οι εικόνες στο κεφάλι μου γαμάν τη ροή ψάχνω τρόπους να ενώσω στίχο με μουσική και μια να φέρνει δυο αυγά όταν ξυπνάω το πρωί το χέρι τρέμει όταν σπάει και ρίχνει χασίς δεν πειράζει, άστο να πέσει για όσους φύγαν νωρίς ποια είναι αυτή η δικαιοσύνη που όλο ψάχνεις να βρεις; λες και νοιάστηκε κανείς τι θα απογίνουμε εμείς τόσα φίδια που σαν φίλους σου θα εμπιστευτείς τόσες καριόλες εκεί έξω μια θα ερωτευτείς τόσα όνειρα χαμένα για να απογοητευτείς είναι τα πάντα ενάντια μας, παίξ΄το να πληρωθείς καλοκαίρι ΄14, αδερφούλη το ζεις περιμένω τον Ιούλιο σαν παραθεριστής γιατί όταν μένω από τα πάντα έχω ανάγκη ένα κίνητρο μαζεύω φράγκα να ποντάρω στο παγκόσμιο κύπελλο [Ρεφρέν] Η πόλη μου Θεσσαλονίκη a.k.a. Καταδίκη οι μέρες μου κυλάνε δίχως νόημα φοβάμαι μην γλιστρήσω από τον έβδομο σκόπιμα αυτό το λέω πρόβλημα έχω σχέδιο διαφυγής κι ίσως τα καταφέρω να πάω σε χώρες που ούτε καν μπορώ να προφέρω λέω Buenos Aires, Rio de Janeiro είπα, Buenos Aires, Rio de Janeiro [Κουπλέ 2] Τι κοιτάς ρε; εδώ τα πράγματα είναι σκάρτα προτού καν οι πρώτοι παλιοί κατέβουν από τ΄άστρα άνθρωποι ικανοί δεν έχουν φράγκα ούτε για νοίκι παιδιά από επαρχία βγάζουν δρόμο Σαλονίκη οι μικροαστοί φωνάζουν πως ο κόσμος τους ανήκει κι αρνούνται να πιστέψουν όσα το κουτί δεν δείχνει είμαστε όλοι κολλημένοι, ε; ποιος εγκαταλείπει; άσε μας να διηγηθούμε ιστορίες απ΄την κρύπτη σκοτεινές σαν βουντού απ΄τα πέρα του ωκεανού 24/7 έχω το νου.. τρέμει το βλέφαρο του αριστερού μου ματιού σαν κάποιο αρχέγονο να μας γυρεύει παντού ως το μέλλον τον καιρό του μολυσμένου ουρανού που αλλάζει χρώμα με το πάτημα ενός μόνο κουμπιού ταμπέλες neon, διαφημίσεις ψηφιακού οργασμού στρατοί φονιάδων στην υπηρεσία του νέου θεού τα ίδια κόζια όπως τα΄ξες, ανασφάλεια και στρες κι φωνή ενός μαλάκα να φωνάζει εντολές σκλαβοπάζαρα που κάποιοι ονόμασαν "δουλειές" με το κεφάλι σου σκυφτό τηρείς τις περγαμηνές συμπλοκές, αίμα στα πεζοδρόμια, μαχαιριές είδα έναν φίλο μου στον ύπνο μου να πέφτει απ΄αυτές είδα την έτσι στην πλατεία μ΄ένα φλώρο προχθές γιατί ο πόνος είναι αόρατος μα οι ουλές φανερές το όραμα μου "πανικός", 40+ πυρετός παραλήρημα "λιακάδα" και δεν βλέπω το φως όσοι δεν βλέπουν ότι βλέπω λένε "τι βλέπει αυτός;" μα είναι τιμή μου να είμαι αυτός που τα βλέπει αλλιώς [Ρεφρέν] Η πόλη μου Θεσσαλονίκη a.k.a. Καταδίκη οι μέρες μου κυλάνε δίχως νόημα φοβάμαι μην γλιστρήσω από τον έβδομο σκόπιμα αυτό το λέω πρόβλημα έχω σχέδιο διαφυγής κι ίσως τα καταφέρω να πάω σε χώρες που ούτε καν μπορώ να προφέρω λέω Buenos Aires, Rio de Janeiro είπα, Buenos Aires, Rio de Janeiro