Dimitri Van Toren - Misverstand lyrics

Ontkleed ben ik een mager kaasgewrocht Waarin de zilte knoken ruikbaar knakken Pollen winters gras drinken het vocht Uit holtes, die te kort waren gebakken Een opgebroken ton van beenderduigen Van zeen en zenuwen geknoopt, behangen Met gelijmd antiek en dunne, bleke slangen Waaruit het hart zijn lauwe dronk moet zuigen Waar is de ziel, zwaait zij nog touw op touw? Tussen bewierde dingen in mijn buik Die juttersbuidel vol van ongebruik? Mijn ziel was een gezichteloze vrouw Doch vele tijden gingen na die tijd voorbij Toen zij kon bovenkolken uit mijn longen Wanneer de schemergeuren binnendrongen Totdat ik zong alsof zij zong in mij Vaak, opgestoten tot mijn schedeldak Nam zij mijn oogappels in beide handen Om te zien, of brak tussen mijn tanden Naar buiten met haar zachte achtervlak Vergeefs heb ik mijn ziel zo liefdevol gehaat Haar hoofd met as van mijn verbrande zinnen Bestrooid: zij snikt wellicht daarbinnen Met in haar handen mijn gelaat