Mit eenem Ooge kiekt der Mond mir an Des Abends in der Kaiserallee – Mit eenem Ooge kiekt der Mond mir an Wennt ausn Jeschäft ick nach Hause jeh! Een jroßet Ooge hat er immer offen Wie Vater, wenn er uffn Sofa pennt – Und dieset Ooge, det hat mir jetroffen Bis in mein tiefstes, tiefstes Element! Oh, Mond, kieke man nich so doof Wenn ick abends nach Hause loof – Du kennst die jroßen und die kleenen Schmerzen Du bist der Tröster von die Medchenherzen! Ick sehne mir zu dir ins jrüne Licht – Oh, Mond, vaführe mir liebers nicht! Mit eenem Ooge kiekt der Mond mir an Des Abends, wenn ick schlafen jeh – Mit seim kalten Strahl fa**t er mir an Und krabbelt mir an meim jroßen Zeh! Een jroßet Ooge hat er immer offen Wenn ick det Fenster ooch verhängen tu Und dieset Ooge macht mer janz besoffen – Wenn ick mer auszieh, kiekt et immer zu!
Oh, Mond, kieke man nich so scharf Du weeßt, det ick det noch nicht darf – Du machst mir jedesmal denselben Kummer Du kitzelst mir in meinem Mädchenschlummer! Ick sehne mir zu dir ins jrüne Licht – Oh, Mond, vaführe mir liebers nicht! Mit eenem Ooge kiekt der Mond mir an Denn muss ick aufstehn aus mein' Bett – Mit eenem Ooge kiekt der Mond mir an Und leise klimme ick uffs Fensterbrett! Er lockt mir langsam nach de Rejenrinne – Herrjott, ick weeß ja jarnich wie mir wird! Hätt ick bloß Zeit, det ick mir ma besinne – Ick habe mir doch nich uffs Dach vairrt? Oh, Mond, kieke man nich so doof – Wie Blei ziehts ma runter in' Hof Und über mir sind Sterne – lauter Sterne! Ick kann ja nich – ich möchte ja so jerne – Wer ruft mach mir? Mir schmerzt die Brust so sehr – Oh, Mond – ick seh dir ja jarnich mehr ...