ölüm kol gezerken nefreti kalbimde yaşıyor karanlık geçmişteyken kılıçlar kınından bir kez çıktığında düşmanın kanını içmezsen değiştiremez nefreti öfkemi dindiren tek bir şey var o da ruhuma hükmeden kanakan kaderim böyle yazmış ölüm var bu dünyada
kan dökmek var olmaktır ya nefretim öyle çok ki hiç dinmez kan dökmeden ruhumu söktün aldın sen o bakışlar öfkeyi anlatmak isterken neden kanakan tanrına son bir kez yalvarmak isterken neden kanakan