از دو روزه دنیام گذشته چند روز // یه لیوانه آب یه مُسکنم روش مامانی تعریف میکرد // که اون موقع دنیا ما رو 10 هیچ میزد قدیما میدیدم مثل شمع میسوزم // مامانا بابا تا صدا لنگه کفش میومد میدویدم جلو در و چشمای بابا خسته بود // اما میومد تا بشماره باهام عددا رو یا مثلا" بغلم کنه // روبرا نبودن نه مامان تا اقلا" خودش اوضاع خوب نبود و همینجور عقربه میرفت // واسه آروم کردنشون هنوز حضرت فیل هست بابا بود و دنیایی که منو تف کرده براش // "ممد رضـا" و بچگی و گرگم به هواش پسری که شنگول منگولاشم پهلوشن // گذشت راه افتاد دندوناش هم در اومد خیلی میگذره الان مثل که یکی دیگم // فرقش اینکه دیگه بهم فسقلی نمیگن جا اسباب بازیام ریش تراش اومده // مثل قدیم دور و ورم نیستن آروم همه رفیقا و بچه های دوره دبستانم // با دود و عرق و راست و چپش پاین دیگه دهناشون جا شیر بو آشغال میدن // میخوان بزرگ شن اما قالتاق میشن چندتا مثل من که خرس گنده شدن // و فقط بلدن عربده لقمه کنن برا ننه بابا و لات شن واسه اونا // هه ، خلاسه تهش داستانه میبینن جلوشون یه آدمه لش وایساده // حالا مامان یه دلیلی واسه اشکاش داره اونی که واسه راحتیت النگوش و میداد // زخم شده دلش برو نمکدون و بیار بـــرو نمکدون و بیـــار... خیلی وقته از زندگی توبه کردم // هنوزم یه تنهای دوره گردم لبام خیلی وقته که نمیخنده // "هیچکی ما رو نمیفهمه" خیلی وقته از زندگی توبه کردم // هنوزم یه تنهای دوره گردم روزگار چرخید ما باش نچرخیدیم // راست میگن زمین جای قشنگی نیست شبای زندگیم شبیه تاریخچه بوده // دوست دارم اتاقم همیشه تاریکـــ بمونه روزا رویاهام و سوار آژانس میکنم // شبا تنها راه میرم و هی آدامس میجوم هر روز مغزمون و از یه چی ترکش میدیم // دیگه الان دوره یکی ما تمر هندی نیس تابستونا دلم آب زرشکـــ نمیخواد // قلکمم که دیگه به چشم نمیاد خیلی وقته جیبام بو هزاری نمیدن // و چون نداریم بهمون آدم حسابی نمیگن یه سری آدمیزاد که واسه همه افت دارن // نه از اوناش که از دماغ فیل افتادن منو امثالم نه بچه ننه بودیم // نه سربار کسی نه اهل پر قوییم لبام خیلی وقته که نمیخنده // هه ، "هیشکی ما رو نمیفهمه"