Hier aan de boerentoren spraken wij vaak af Hier en nu zoek ik de sporen van je zorgeloze lach Ik was achttien en drie jaar ouder Dat leek toen heel erg veel Ik onderdrukte wat ik voelde voor jou Ik dacht: er is nog tijd Ik was achttien en ik wilde scoren Niemand die me dat beletten zou
Ik was verblind door ambitie, betoverd Ik wist niet dat ik je verliezen zou Hier meer dan ooit tevoren Hier op deze plek, hier en nu Loop ik verloren, weet ik soms niet eens wie ik ben Bij onze – lieve – vrouw, op deze koude dag Hier en nu, kwart over vijf, kan ik niet Verder zonder jou