A chantar m'er de so qu'eu no volria, Tant me rancur de lui cui sui amia; Car eu l'am mais que nuilla ren que sia: Vas lui no.m val merces ni cortezia Ni ma beltatz ni mos pretz ni mos sens; C'atressi.m sui enganad' e trahia Com degr' esser, s'eu fos dezavinens. D'aisso.m conort, car anc non fi faillensa, Amics, vas vos per nuilla captenenssa; Ans vo am mais non fetz Seguis Valensa, E platz mi mout quez eu d'amar vos vensa, Lo meus amics, car etz lo plus valens; Mi faitz orgoil en digz et en parvensa, Et si etz francs vas totas autras gens. Meraveill me cum vostre cors s'orgoilla, Amics, vas me, per qui'ai razon queu.m doilla; Non es ges dreitz c'autr' amors vos mi toilla, Per nuilla ren que.us diga ni acoilla. E membre vos cals fo.l comensamens
De nostr'amor! Ja Dompnedeus non voilla Qu'en ma colpa sia.l departimens. Proeza grans, qu'el vostre cors s'aizina E lo rics pretz qu'avetz, m'en ataïna, C'una non sai, loindana ni vezina, Si vol amar, vas vos no si' aclina; Mas vos, amics, etz ben tant conoissens Que ben devetz conoisser la plus fina; E membre vos de nostres partimens. Valer mi deu mos pretz e mos paratges E ma beutatz e plus mos fins coratges; Per qu'eu vos man lai on es vostr' estatges Esta chanson, que me sia messatges: E voill saber, lo meus bels amics gens, Per que vos m'etz tant fers ni tant salvatges; No sai si s'es orgoills o mal talens. Mais aitan plus voill li digas, messatges, Qu'en trop d'orgoill an gran dan maintas gens.