Cantos fillos emigraron Na primaveira da suas edades Ainda rapaces deixaban chorando os seus lares [E] poucos voltaron mociños Outros morreron soñando E tantos te lembran sorrindo Miña nai, miña nai, que tes dous mares Miña nai, miña nai, dos dous mares Miña terra ten un mar, que lle bica no costado Outro peinalle os cabelos e galana vai a frente Da escuma branca, que lle mandan os ausentes [Miña terra], miña nai, dos dous mares Hoxe, eu xa no teño verbas
As mais belidas, xa foran deitadas Curros e tantos poetas, cantaron as arias Dunhos ferrados de terra, soios e abandoados E dunhas mulleres sofrindo Miña nai, miña nai, que tes dous mares Miña nai, miña nai, dos dous mares Miña nai, dos dous mares Miña terra, dos dous mares Miña nai, dos dous mares Miña nai, que tes dos mares Miña terra, miña xoia Miña terra nai Dos dous mares Miña nai, que tes dos mares Miña terra, miña xoia Miña terra nai