Lat meg leiða teg,
á mín loyniveg,
Har heiti eldur brann,
og enn hann brenna mann.
Tí hjarta mítt tað slær bara fyri tær,
so kom tú nú við mær,
meðan sól enn sær.
Í náttardreymi síggji eg teg,
Onga sjón so f*gra sæð havi eg,
Tá kann mítt hjarta finna frið trygt við tína lið