Mijn denken werd een schaduw van het gevoel
En dit voelen is zo sterk
Dat het denken alleen maar geheugen betekent
Zo dicht ben ik bij jou
Laat staan wanneer jij werkelijk bij mij zou zijn
In een warm wit huis, in een groot leeg bed
Daar versierde ik jou met mij
Mijn twintig vogeltjes liet ik vrij
Wanneer jij werkelijk hier bij mij zou zijn
Toch zijn jouw heerlijke borsten ver van mij
Verder dan de Sahara lijkt jouw rijk
Als een goudvis met veel water
Maar die toch verdrinkt in de lucht
Zo paradoxaal is jouw en mijn geluk
In een warm wit huis, in een groot leeg bed
Daar versierde ik jou met mij, twintig vogeltjes liet ik vrij
Wanneer jij werkelijk hier bij mij zou zijn
In een warm wit huis
In een warm wit huis
In een warm wit huis
In een warm wit huis