ورس ۱ صادق:
دوباره بارید از آسمون شهر برفـــــ // زوده ولي پاييز نيومده در رفت
ميان پايين از بالا دونه هاي برفـــــ // الهي شكر همه چي روبراهه من
همون که روزی بود ، اونقدی که روزی بود // راضی بود ، بسش بود ، دنیا توی دستش بود
زیر پاش لغزش شد ، دنیاش بی ارزش شد // طرد شد ، سرد شد ، توی مشکل غرق شد
شدش يه مَرده مُرده بين زنده ها // همیشه تكــــ و تنها دور از اجتماع
دير اومدي زود رفت ، غرورش رو خورد كرد // امروز و فرداهاش از ديروزش پوچتر
تكوندم شونه هامو ، اشكــــ روي گونه هامو // واسادم رو جفت پاهام ، زير پرچم خدام
كندن کلاً از همه ، اين آدماي مسخره // حتي شهرم پر تنش هر روزش يه جور مسئله
همخوان:
همينه ساز زندگي و غم ، با مسير تارش ، ميمونه با من ، با پاي پياده
ورس 2 حسين:
يه نگا بنداز توي شب // چراغا روشنن توي شهر
همه چي قشنگه اما از اين بالا مثه بارونِ زير چتر
حسه شاعرانه ندارم اصلا" // يكــــ از خودم دو از اين آدما خستم
که قف میشن رو شعرایه فیریکیه فروغُ// تلخی حقیقت و شیرینی دروغ
همه گــُمن و يه جوري نقشن // يا بُکنن، يا تو فاز پايين و پرچم
يه سري تو همين رنگا مي ميرن // يه سري تو نخ جيب و نتيجه چند چند
حرفام نقده ، نسيه ني // تو گوش خريدار بيار ، من مسير روقیر
تنها باش چون واست مفيده // مثه من ، يكي كه سايه اش سفيده